Korat
- Szczegóły
- Kategoria: Koty świata
- Opublikowano: niedziela, 05, czerwiec 2016 12:54
- Super User
Pochodzenie
Tajlandia. Jedna z najstarszych ras świata, wymieniana w rękopisach XIV i XV wiecznych. Według złośliwych to rezultat krzyżówek kotów syjamskich z niebieskimi krótkowłosymi. Przez wielu Tajlandczyków uważany za symbol szczęścia i powodzenia (Si-Sawat - "szczęśliwy kot"). Nazwa korat pochodzi od nazwy prowincji. Popularność poza swoją ojczyzną zyskał od lat 60 XX wieku. Rzadko już spotykany w stanie dzikim w swojej ojczyźnie. Jako rasa praktycznie niezmienny od wieków. Uznawany za skarb dziedzictwa narodowego Tajlandii, wręczany wybitnym osobom w dowód uznania.
Przedstawiciela tej rasy poza Tajlandią widziano po raz pierwszy w Wielkiej Brytanii na wystawie kotów w 1896 r., ale współczesne linie hodowlane pochodzą dopiero z 1959 r., kiedy to Amerykanka Jean Johnson założyła pierwszą hodowlę Koratów w USA, Cedar Glen. Jej powstaniu towarzyszyły niezwykłe okoliczności. Krótko po drugiej wojnie światowej Jean Johnson wyjechała z mężem do Syjamu (dzisiejszej Tajlandii), gdzie zapragnęła mieć kota syjamskiego. Dowiedziała się jednak, że kot, którego uważa się tam za prawdziwie syjamskiego, to całkiem coś innego, niż to, co sobie wyobrażała. Przez następnych sześć lat bezskutecznie starała się zdobyć Korata. W tym czasie widziała zaledwie kilka takich kotów, nieodmiennie w rękach ważnych urzędników państwowych, zagranicznych dyplomatów lub wysoko urodzonych Tajów. Wyjechała, straciwszy niemal nadzieję na spełnienie swojego marzenia, jednak poprosiła syjamską przyjaciółkę, aby ta próbowała zdobyć dla niej parę kotów tej rasy. Ku jej zaskoczeniu, po sześciu latach przyjaciółka powiadomiła ją, że ma dla niej parę Koratów. I tak w 1959 roku do Stanów Zjednoczonych przybyły z Tajlandii dwa pierwsze Koraty, kocur Nara i kotka Darra. (za Hodowlą Kotów Rasy Korat Morakot*PL)
Wygląd
Ciało muskularne, średniej wielkości, w typie orientalnym. Wyróżnia go niezwykły kolor sierści - srebrzysto-niebieski. Ogon średniej długości, gruby u nasady, zaokrąglony na końcu. Głowa okrągła, w kształcie serca, szeroko rozstawione duże i okrągłe oczy, za młodu bursztynowe, w wieku ok. 2 lat zmieniają kolor na zielony. Futro krótkie lub średniej długości, delikatne, jedwabiste i powinno ściśle przylegać do ciała. Kolor wyłącznie srebrzystoniebieski, przy czym srebrzystość ogranicza się do końców włosów. Niedopuszczalne są białe włosy lub kępki w innym kolorze. Srebrzyste końce włosów na kończynach są niepożądane. Sierść idealnego korata powinna lśnić podczas ruchu. Nos i opuszki łap szaroniebieskie.
Charakter
Zrównoważony, przypominający charakter syjamów starego typu. Skłonne do zabawy, towarzyskie. Wobec ludzi bardzo łagodne, co czyni je idealnymi kotami do domów ze starszymi dziećmi a także początkujących kociarzy. Zdarzają się osobniki gadatliwe niczym syjamy, ale to rzadkość - większość koratów nie jest tak głośna.
Pielęgnacja
Jak większość kotów krótkowłosych wymagają okresowo wyczesywania martwych włosów (wystarczy raz w tygodniu).
